კვირა ცვლიდა კვირას, ადამიანები თავის ცხოვრებას დაუბრუნდნენ, იმ გაგებით, რომ ყველას თავისი საქმე აქვს, საღამოს მიდიან თაკოსთან, დღის განმავლობაშიც უკავშირდებიან, მაგრამ ეს თითქოს არ არის საკმარისი, რადგან მაინც მარტოა თავის ამბავთან, სხვა ვერ გაიგებს ამას, უთაგარძნობს, მაგრამ ბოლომდე ვერ მიხვდება იმას, თუ რას გრძნობს თაკო.
ექიმებმა თავიდანვე გააფრთხილეს სანდრო, რომ დეპრესია ჩვეული ამბავი იქნებოდა თაკოსთვის...
მოდიოდა ერთი ქალი, რომელიც ავარჯიშებდა, მაგრამ შედეგი არ ჩანდა ჯერჯერობით, თუმცა თაკო იბრძოდა მაინც და თან ეჩვეოდა თავის ახალ მდგომარეობას...
სანდრო სულ სამსახურში იყო, საქმე, ახალი კადრები...
ელენეს ახალი პროექტები ჰქონდა და ღამეების თენება უწევდა
ვატო გასტროლზე იყო კიევში, თან თაკომ არ მიიკარა მაინც, ან იქნებ ამან არ იბრძოლა საკმარისად, ნინუცა მაგასთან უკრავდა ვიოლინოზე, ამიტომ მაინც ერთად უწევდათ ყოფნა, თან ნინუცას უყვარდა და დაიბრუნებდა სავარაუდოდ...
-სანდრო
-რა იყო ელე
-სანდრო, მუცელში რაღაც მოძრაობს, ცუდად თუ არ გავხდებოდი არ მეგონა, თათბირზე ვიყავი და ისეთი კივილი ავტეხე, რომ გაოცდა უფროსი
-ჰაჰაჰა, გაგიჭირდებოდა, ერთი სული მაქვს როდის გნახავ
-დღეს გავიდეთ თაკოსთან?
-გავიდეთ, მაგრამ თან მგონია რომ არავის ნახვა არ უნდა და არ მინდა რომ შევაწუხოთ
-უნდა გავიდეთ, არ უნდა მივცეთ დეპრესიაში ჩავარდნის საშუალება
-კარგი, გამოგივლი :)
თაკო იწვა, ისე უბრალოდ იწვა, ან ფიქრობდა, ან არა...
ბავშვების მისვლის მიმართ ინდიფერენტული იყო, გაუღიმა, მაგრამ ჯობდა არ გაეღიმა...
-თაკ, მითხარი რა გავაკეთო და გავაკეთებ, რომ ჩამოვედით უკეთ იყავი და ახლა სულ მოწყენილი ხარ
-სანდრო ვერაფერს გააკეთებ, უბრალოდ როცა გეტყვით რომ არ მოხვიდეთქო, მაინც მოდით რა, არ მიმატოვოთ, იმ გაგებით, რომ არ მომცეთ საშუალება, რომ ჩავიძირო ამ მწუხარებაში, მეჩხუბეთ, მიყვირეთ, ოღონდ არ მომცეთ საშუალება, რომ დავკარგო სიცოცხლის სიყვარული
ელენე ასეთ დროს ვერ იღებს ხოლმე ხმას, თაკოს ვერ ესაუბრება წესიერად, სულ დაძაბულია, ეშინია რამე არ აწყენინოს და ამით ორივე ითრგუნება, მერე ეტირება ელენეს და გადის ხოლმე ოთახიდან...
-თაკო არ წავალთ ჩვენ და შენ არ დაკარგავ სიცოცხლის ხალისს, მოდი მოვიფიქროთ, რა შეიძლება გაკეთდეს, ელენეს უნდა რომ მაგასთან გადახვიდე საცხოვრებლად
-თვითონ რატომ არ მეუბნება?
-მორიდებული გახდა ორსულობაში :))
-სანდროო გაჩერდი :)
-ხო თაკო, მინდა რომ გადმოხვიდე, საღამოს მოვალ ხოლმე, ვისაუბრებთ, ვისეირნებთ, მინდა რომ გავინაწილო შენი ამბავი, ჩვენ ხომ სულ გვჯეროდა, რომ როცა მწუხარება ნაწილდება, ნახევრდება კიდეც, მინდა რომ ხვალ წამომყვე ეხოზე და ჩემთან იყო ამ დროს, მინდა რომ ისე იყოს, როგორც ადრე
-წამოვალ ელე, აბა რას ვიზამ, ეგ პაწაწინა პირველმა მე უნდა ვნახო :)
მერე იყო ზარი სანდროს ტელეფონზე, სანდრო გავიდა, ვატო ურეკავდა და ატყობინებდა, რომ სოლო კონცერტი იყო დანიშნული კიევში და იქნებ ჩამოსულიყო ელესთან და თაკოსთან ერთად...
-ვერაფერს ვაკეთებ თაკოსთვის, არ მიშვებს ახლოს, ვერ ვიბრძვი თითქოს, ყველაფერს გამოგზავნით, ფულსაც და სხვა დანარჩენსაც, უბრალოდ ჩამოდით
-ეს რთული იქნება ვატო, ელესთვის მგზავრობა არ ვიცი რამდენად შეიძლება, თაკოსთვის შეიძლება, მაგრამ მაინც რთულია, თან ნინუცაც მანდ არის და არ დაძაბოს ამ ყველაფერმა
-სანდრო მოიფიქრე რა გთხოვ, მინდა რომ ისევ ბედნიერი იყოს, იქნებ ასეთმა გასვლამ უშველოს
-ვატო რა გჭირს, თაკოს შველა აქაც შეიძლება, უბრალოდ გულით უნდა იყო მის გვერდით, უნდა გრძნობდეს შენ სიყვარულს, ჩუმად სიყვარულს, ან მხოლოდ სიტყვებს არ აქვს ხოლმე დიდი ძალა, ხანდახან საქმით აჩვენე, რომ მართლა მნიშვნელოვანია შენთვის
-სანდრო ძალიან დაბნეული ვარ
-ვიცი და ეს დაბნეულობა თაკოსაც დააბნევს, ამიტომ ჩაატარე კონცერტი და ჩამოდი და მერე ვნახოთ...
მეორე დღე მნიშვნელოვანი იყო
ეხო
ბავშვი პირველად უნდა ენახათ...
გოგოა
ვაიმეე გოგოაა
აუუ ელენე შენ თუ დაგემსგავსა, რა ლამაზი იქნება
დიდი ჟრიამული გამოდიოდა კაბინეტიდან
ის წამები, როცა მართლა ბედნიერი ხარ :)
-სანდრო მშობლებისთვის ჯერ არ მითქვამს
-ვუთხრათ დღეს
-არ იქნება ადვილი ასახსნელი
-გაგიგებენ და ეყვარებათ
-ვიცი, მჯერა
-ესპანეთში მივდივარ ორი კვირით და გოგოს ტანსაცმელს დავატყდები თავს
-არ ვგიჟდები შენს წასვლებზე...
თაკო სახლში იყო და ფიქრობდა იმ წუთებზე, როცა ელეს ბავშვი დაინახა, უნდოდა რაღაც მოეფიქრებინა და გაახსენდა რაც, ანუ ისეთი რამ რაც სიარულს არ მოითხოვდა
-სანდრო, გთხოვ ძაფები მიყიდე რა, ფერადები, გოგოს ფერში
-ააა, ელეს ბავშვისთვის განაახლებ ქსოვას ? ნაჭრებსაც გიყიდი, როგორც მახსოვს მაგრად კერავ
-აუუ კი რა სანდრო...
უნდა იპოვო ის, რაც გიყვარს, შეიძლება ავად იყო, მაგრამ მაინც აკეთო რაღაც სასარგებლო, უბრალოდ გჭირდება შთაგონება, მოტივაცია ამის გასაკეთებლად, ეს იპოვა თაკომ, ცხადი იყო, რომ ელეს ბავშვი ყველას გააბედნიერებდა:)
თაკოს ახალი ტელეფონი, რომელიც მამამ აჩუქა და მეოთხე მესიჯი, რომელიც ვატოსგან იყო
”თაკო, რაც ეს ამბავი შეგემთხვა, ვერ დაგელაპარაკე წესიერად, იმ დღეს რომ მომაკითხეთ, მინდოდა მეთქვა, რომ მე მიყვარხარ და სულ მიყვარდი, მაგრამ ვერ ვთქვი, საერთოდ არ ვიცი როგორ მოვიქცე, ახლაც კონცერტი მაქვს და შენი საყვარელი სიმღერით ვხსნი, მინდა აქ იდგე, ან იჯდე, კულისებში, როგორც ადრე და შენს რეპლიკებს ისროდე, კულისებისკენ ვიხედები ხოლმე და იქიდან არაფერია, რადგან არ ხარ შენ, შენ იყავი ჩემი მეგობარიც, საყვარელი ადამიანიც, მუზაც და რა ვიცი, სიცოცხლის სიყვარულის მაგალითი, ნეტავ შემეძლოს შენს ადგილას ყოფნა, მართლა ვამბობ რომ ვიქნებოდი, ამას არ ვამბობ ისე, სიტყვის გასალამაზებლად, მართლა მინდა რომ მე ვიტანჯებოდე შენს მაგივრად და შენ იყო კარგად...
გთხოვ რომ მაპატიო...
სიტყვებს აქვს ძალა- გულით ნათქვამს
საქმეს -გულით გაკეთებულს
სიტყვას და საქმეს- გულით შეერთებულს <3
No comments:
Post a Comment