ინგლისი
ხმაური
ფეხბურთი
გართობა
ყველაფერი ერთად, ერთ სივრცეშია მოქცეული და თავისუფალი ხარ , ეს ყველაფერი თავისუფალს გხდის, არავინ ერევა შენს ცხოვრებაში, ყველას თავისი საქმე აქვს და შენ შეგიძლია შენი გააკეთო თავისუფლად...
-გიგ, ვიცი ერთი კვირა გავიდა და ვერ გწერდი, მაპატიე რა, აქ ისეთი მაგარია, ყველაფერი განსხვავებულია, საჭმელი უგემურია, მაგრამ ისიც გემრიელია, ჩიფსზე და თევზზე ვზივარ ფაქტიურად, რაღაც მურაბიან საჭმელს მაჭმევენ, მაგრამ აქ ესეც დავამუღამე...
უი, რომ ჩამოვედი, ზუსტად მეორე დღეს დერბიზე ვიყავი, არსენალი - ჩელსი, ქალაქი ფეხბურთით იყო მოცული, გაოგნებული ვიყავი, სულ მღერიან, სულ სვამენ და სულ უყვართ ფეხბურთი, ფეხბურთით ცხოვრობს აქ ხალხი, ჩამოდი რა, შენ აქ უნდა იცხოვრო...
კვირას შენი გუნდი ჩამოდის აქ და ვეცდები ავტოგრაფებს გამოვკრა ხელი, ერთი ჩემი კურსელია და ფან-კლუბის წევრია და ”ფან-კლუბის თავკაცი” მისი ძმაკაცია და მგონი მატჩს არ გავმაზავ :))
უი, ვატოს გუნდიც ჩამოდის და ლონდონი მათ მოლოდინშია, ალბათ იცემება ერთი ორი გერმანელი...
ელეს ვუყიდე რაღაცეები და ძალიან მენატრება, ძალიან ბევრი საქმე მაქვს, ერთ კვირაში უკვე ძალიან ბევრი ვისწავლე და ცხოვრება სხვანაირად დავინახე...
მანდ რა ხდება, მომიყევი რა...
მიყვარხარ
ვფიქრობ შენზე და მიხარია, რომ ხარ...
-ანიუტა, აუ როგორ გამიხარდა შენი მესიჯი, ელეც გახარებულია და წავიდეთო მოითხოვს, ჩემო გოგო ლამაზო, მშურს, მატჩები მშურს ძალიან, მე აქ ბარებში დავდივარ საყურებლად, შენ კი სტადიონზე დაბრძანდები... რა ძალიან მაგარია...
აქ მშვიდობაა
ნინაკასთან ვიყავი გუშინ, ვატომ ასჯერ მკითხა შენი ამბავი, არ მწერსო, დავამშვიდე არც მეთქო, მერე დავლიეთ და ვიყავით უშენოდ, შენი უჟმური ხასიათი გვაკლდა რა...
მენატრები
მაკლიხარ
და მინდა ვიყო შენთან...
-ლუდს დალევ?
-კი ჯორჯ
-აბა როგორ მოგწონს ინგლისი? როგორი შთაბეჭდილება დაგრჩა ?
-ფეხბურთი, ფეხბურთი, ფეხბურთი და თავისუფლება
-შენს ქვეყანაში რა ვითარებაა მაგ მხრივ, ტოტენჰემმა რომ მოუგო თქვენს გუნდს კი ვიცი
-ხო ასე იყო, საერთოდ გვიყვარს ქართველებს ფეხბურთი, მაგრამ თქვენამდე ვერ მოვალთ, ანუ თქვენ უფრო აფასებთ
-ჩვენ ყველაფერზე ძალიან ვაფასებთ ფეხბურთს
-ახლაც ჩემმა მეგობარმა დამაბარა ავტოგრაფი მოიესის და რიოს მაისური, უნდა წავიდე მანჩესტერში
-წავიდეთ არ არის პრობლემა
-მაგარია
-რაღაც უნდა გითხრა
-მიდი ჯორჯ
-ძალიან მაგარი გოგო ხარ, რაღაც საოცარ მუხტს ატარებ, სულ მინდა ახლოს იყო, რაღაც კითხვები დამისვა ჩემს ქვეყანაზე და ფეხბურთზე, მიმიჯაჭვე თითქოს
-ჰოჰ, არ ველოდი ბრიტანელი ბიჭისგან ასეთ თბილ სიტყვებს
-რატომ ? ჩვენ ბრიტანელები პირდაპირი ხალხი ვართ, მოგვწონს ვინმე ვამბობთ, არ მოგვწონს იმასაც ვამბობთ, მომეწონე და გეუბნები რა
-კარგია ჯორჯ, მეც თავისუფლად და კარგად ვარ შენთან
-წამოდი დღეს ფან-კლუბში, ნამდვილი საგიჟეთი ნახე
-დღეს არ გამოვა ჯორჯ, სამეცადინო გვაქვს და გირჩევნია შენც წამოხვიდე და ერთად ვიმეცადინოთ
-კარგი, მე შევივლი, რაღაც საქმეები მაქვს და მერე მოვალ შენთან სამეცადინოდ...
-ოოო ჯორჯ, ნუ მღერი ჰიმნს, დაგვათენდა უკვე და ჯერ ვერ მოვრჩით ამ პრეზენტაციას
-ანია, შენ თუ გამომასწორებ რა, კარგი ხო მოვრჩეთ... აღარ ვიმღერებ ერთი საათის განმავლობაში...
ქუჩაში მარტო სიარულიც მოსწონდა ანას, ბარშიც იჯდა ხოლმე მარტო, სწავლობდა და თავს ძალიან კარგად გრძნობდა, თუმცა ადგილი ვერ დაგავიწყებს ადამიანს, ენატრებოდა ვატოსთან საუბარი, თან გრძნობდა იმასაც ენატრებოდა და ეს კიდევ უფრო ტანჯავდა...
დამოიკიდებლობას ბავშვობიდან მიჩვეული იყო, მაგრამ ინგლისში კიდევ უფრო კარგად სწავლობ ამ "საგანს"
გარემოს შეცვლა ცვლის ადამიანს, თითქოს უფრო ძლიერს ხდის... ისე ძალიან აღარ ეშინია სიახლეების და მზად არის შეხვდეს მათ, გაუმკლავდეს და გაიზარდოს...
-ნინაკ ჩაი დამისხი რა
-რომელი?
-შავი
-რა გჭირს რას ჩამოგტირის სახე ?
-ანას მივწერე და არც უნახავს, რა დაემართა მაგ გოგოს ვერ გავიგე, ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო და მშორდება რაღაცნაირად
-არ მგონია გშორდებოდეს, უყვარხარ ძალიან
-მე უფრო მიყვარს, რომ ვემშვიდობებოდი, მინდოდა გადადებულიყო ფრენა, ან არ ვიცი ქარბუქი დაწყებულიყო, რომ არ წასულიყო
-ეგოისტო
-ვიცი რომ ვარ, მაგრამ არ შემიძლია მის გარეშე, ბავშვობიდან ასე ვარ
-ისე მე ასეთი ახლო მეგობრობის არ მჯერა ბიჭსა და გოგოს შორის
-მე მჯერა, მე და ანიუტა ამას ყოველთვის ვამტკიცებდით
-მაგრამ ბოლომდე ვერ დაამტკიცეთ ჯერ
-რისი თქმა გინდა ამით?
-არაფრის, არაფრის, დალიე ჩაი და წავიდეთ რა, მაგვიანდება...
საღამოა
ვატოს ოთახი
ჯაზი
სიგარეტის სუნი
ფეხბურთელების სურათები
და წიგნი, რომელიც ანიუტამ ათხოვა
გადაშლის ერთ ფურცელს და მერე ისევ ფიქრები ითრევს, ახსენდება ანიუტას სახე, მისი ხმა, საუბრები, სიცილი, გაუგებრობა, ცუდი ხასიათი, ის რომ ჭკვიანია, თავისი საქმის პროფესიონალია და მის გვერდში იყო ყოველთვის, ახლა კი, იქნებ რამე ვაწყენინე, იქნებ რამე ცუდად გამომივიდა...
-ანიუტ, ეს უკვე მესამე მესიჯია, იქნებ ახლა მაინც შემოხვიდე და ნახო...
ასე დაკარგვა რა "პონტია" ? მეგობრები ასე არ იქცევიან, სულ შენზე ვფიქრობ ანიუტ და არ ვიცი რა მჭირს, ვნერვიულობ, მაინტერესებს როგორ ხარ, ჩამოვალ იცოდე, თუ არ მიპასუხებ ჩამოვალ ინგლისში, თან ჩემი გუნდიც ჩამოდის და ჩამოვალ :))
ანიუტა თუ ნახავ ამ მესიჯს, გთხოვ მითხარი რა გჭირს...
და თუ რამე გაწყენინე, გთხოვ მაპატიე რა...
ხანდახან გვგონია, რომ არავის ვჭირდებით და არ ვუყვარვართ ადამიანებს, იმ გაგებით, რომ გვგონია, რომ არ ვიმსახურებთ ადამიანებისგან ყურადღებას და სიყვარულს, თუმცა ეს არ არის ტყუილი, სიყვარულს დამსახურების მიხედვით არ ვიღებთ, არამედ საჩუქრად, არ არის სწორი ადამიანებისგან მოვითხოვოთ სიყვარული, ყურადღება, არამედ სიხარულით უნდა მივიღოთ ის, რასაც გვაძლევენ ისინი...
ადამიანებს სხვადასხვანაირად უყვართ ერთმანეთი, სიძლიერე არაფერ შუაში, უბრალოდ განსხვავება ჟანრშია, რამდენი ადამიანიც არის, იმდენი სიყვარული და ყურადღება არსებობს...
დავაფასოთ ის, რასაც ადამიანები გამოხატავენ ჩვენს მიმართ და გავაკეთოთ ჩვენი მაქსიმალური მათთვის...
გუშინ ერთ საყვარელ ადგილას ვისხედით, კარგი მუსიკა გვედო ფონად, ვსაუბრობდით ფეხბურთზე, ადამიანებზეც, ცუდადაც ვხუმრობდით...
ოცნებების ასრულება ?
