საკუთარ თავზე ძალა არ უნდა იხმაროს ადამიანმა, თორემ ეს აგრესიაში გადადის, მერე ითიშება ემოციები და ბოლოს ყველაფერი სულერთი ხდება და ეს სინდრომი დიდხანს, თუ გაგრძელდა, ჩათვალე, რომ ადგომა არ იქნება ადვილი...
სოციალურ გარემოში გვიწევს ცხოვრება, ადამიანების აზრი გვეხეთქება და ჩვენც ვახეთქებთ საკუთარს და ამ ორომტრიალში ვეღარ ვხვდებით, რა არის ჩვენი გასაკეთებელი და რა არა, მერე თვითგვემას მივმართავთ და ვასამარებთ საკუთარ თავს...
რატომ?
გვინდა რაღაც მეტის გაკეთება, მაგრამ არ შეგვიძლია, ვუჩიჩინებთ საკუთარ თავს და ამაში ვკარგავთ იმ ძვირფას დროს, რომელიც საერთოდ არ ვიცით რამდენია...
შეეშვი რა ...
შეეშვი ხანდახან საკუთარ თავს, მიეცი უფლება, რომ იცხოვროს და აკეთოს ის საქმე, რომლის კეთებაც შეუძლია...
შეიძლება ყველა შენი მეგობარი მღეროდეს, შენც გინდოდეს მათთან ერთად ყოფნა და თვლიდე, რომ ამისთვის მხოლოდ სიმღერის ცოდნაა საჭირო და აწამებდე საკუთარ თავს ამის სწავლით...
ეს სისულელეა...
ყველა ადამიანს თავისი გზა აქვს და ყველამ თავისი წილი გასაკეთებელი უნდა აკეთოს...

ადამიანი მარტოა?
მარტოა და ამაში არაფერია ცუდი...
უნდა გეყოს საკუთარი თავი, რომ მერე სხვებთან ერთადაც იყო ბედნიერი...
ყველაფერი შეიცვალა წამებში, გადატრიალება მოხდა შინაგანად, ადამიანი და საკუთარი სამყარო გაეთიშა ერთმანეთს და რის გამო, მხოლოდ იმიტომ, რომ რაღაცას აძალებდა საკუთარ თავს...
და მაინც, როცა ძალიან ცუდად ხარ, იმ გაგებით, რომ არაფერი გადარდებს, მოდიან ადამიანები და გეუბნებიან, რომ დახატო, მერე რა, რომ ვერ ხატავ, მთავარია იმოქმოდე და ისე მოიქნიო ფანქარი, რომ ამით შენი შინაგანი ტკივილი, თუ ”უტკივილობა” გამოხატო...
უჯერებ, რადგან ენდობი და გშველის და გეღიმება მერე...
სულ რომ რაღაცას ველით, ესეც გვანდგურებს მგონი...
შეეშვი მოლოდინს, დახატე და გაუშვი...
რაღაცას ელიან ადამიანები შენგან, ან ეს შენი ილუზიებია, რომ ელიან, ამიტომ განთავისუფლდი ამისგან...
საკუთარი თავი, თუ არ გიყვარს, სხვას ვერ შეიყვარებ, საკუთარ თავს უნდა მისცე უფლება, რომ იყო ბედნიერი...
ეს ცხოვრება არის შენი...
არ მისცე საკუთარ თავს უფლება, რომ ვინმეს გამო, არ აქვს მნიშვნელობა ვის გამო, რამე აიძულო საკუთარ თავს , რამე ისეთი, რაც შენს თავისუფლებაზე ცუდად აისახება...
და ახლაც...
ამ ყველაფრის შემდეგ ხვდები, რომ საკუთარ თავთან მეგობრობა ყოფილა საჭირო...
ფარდა აწეული...
ტაში საჭირო აღარ არის...