ხშირად ძალიან ბევრს ვფიქრობთ, მაგრამ ვფიქრობთ იმისთვის, რომ მოვიყვანოთ ის წამი გონებაში, როცა რაღაცის შეცვლას შევძლებთ, ეს წამი კი შენში უნდა დაიბადოს, გარე ფაქტორები ვერ მოგცემს მთავარ ბიძგს, მაგრამ არც იმის თქმა შეიძლება, რომ გონებაში არ ჩაგაწვეთებენ ნათელ სხივებს ადამიანები, მუსიკა, სხვისი საქციელი, სხვისი შენს მიმართ და სხვებთან დამოკიდებულება...
არ ვიცით რა გვინდა, რისი კეთება გვსიამოვნებს ყველაზე მეტად, ვისთან ერთად გვინდა ყოფნა და გვინდა თუ არა ამ კონკრეტული კინოს ყურება მაგალითად...
დრო გადის და გინდოდა მეტისთვის მიგეღწია, მაგრამ კონკრეტულად რისთვის ეს არ იცი, რისი გაკეთება გინდოდა და არ გააკეთე, მაგრამ ზუსტად ახლაა ამის დრო, იქნებ იმიტომ არ მოვიდა ის წამი გონებაში ადრე, რადგან ადრე არ იყო ამის დრო და ახლა დადგა ზუსტად...
იქნებ ბევრ რამეს ვაკეთებ ძალით, მაგრამ იქნებ ხანდახან საჭიროც არის დააძალო შენს თავს...
ბევრი ”იქნებ” მოვიდა გონებაში, თუმცა იქნებ ახლა დადგა რაღაცის შეცვლის დრო, სხივი ჩავარდა გონებაში, იქ დაიწყო გაზრდა და ბოლოს იქცა აზრად, ფიქრად, ფიქრად რომ:
-იყო თავისუფალი (ყველას თავისი თავისუფლება აქვს, როგორც თავისი სიმღერა, აი ის სიმღერა, რომლის დროსაც ყველაზე თავისუფალია)
-იყო გულწრფელი (პირველ რიგში საკუთარ თავთან და მერე სხვებთან, არ გინდა პიცა და ჭამე ხაჭაპური და თუ არცერთი გინდა, დალიე ფორთოხლის წვენი, ან დაიძინე)
-იყო გამბედავი (საკუთარი თავის მიმართ) გამბედაობაა საჭირო, რომ საკუთარ პატარა ბედნიერებაზე თქვა უარი, რადგან იცი ამით სხვა დაიტანჯება, გული ეტკინება და შეიძლება მოიწყინოს კიდეც... ცუდია, როცა სხვა შენი სიხარულის გამო მოწყენილია
- დროა გახდე ისეთი, როგორიც სინამდვილეში ხარ...
-სიყვარულის დროა...
დარჩენილი წამების, საათების, წლების, დღეების სიყვარულის დროა :)
