-თათია გაიღვიძე, ჩამოვედით თითქმის
-ასე მალე, თუ ამდენ ხანს მეძინა
-კი გეძინა და მიხარია რომ დაისვენე

თბილისი
ადგილი არ ცვლის ურთიერთობას, მაგრამ სადაც ხდება პირველი შეხვედრა, იმ ადგილს ვეჯაჭვებით, იმ ადგილას ამ ადამიანებთან ურთიერთობა კომფორტს გვანიჭებს და გვგონია, რომ სხვაგან ასე კარგად აღარ ვიგრძნობთ მათთან ერთად თავს...

ტაქსი გავაჩეროთ
ჯერ ვაჟაზე და მერე რუსთაველზე
თათიას ეზო
ბარგი გადმოატანინა და ლიფტამდე მიატანინა, იყო სევდა ამ განშორებაში, მიუხედავად იმისა, რომ ხვალ ნახავდა სამსახურში, ის რაჭის ამბავი თითქოს აქ, ამ სადარბაზოში დამთავრდა და ახლა რაღაც ახალი იწყებოდა
ნომერი მაქვს, ხვალ დაგირეკავ დილით და წავიდეთ სამსახურში
-დროებით...

თბილისი არ იყო შეცვლილი, ისევ ისე მიიღო, როგორც ადრე იღებდა ადამიანებს, რომლებიც ტოვებდნენ მას, ახლა რომ უყურებს და დადის ამ ქუჩებში, გრძნობს რომ მონატრებია
თავისი ეზო
და მეგობრები
ხმაურიანი შეხვედრა
ოჯახი
და
ძმა
მშობლები
ასეთ წუთებში ნათლად გრძნობ თუ როგორ უყვარხარ ადამიანებს და როგორ უხარიათ შენი დანახვა, კარგად თუ შევიგრძნობთ ამ სიყვარულს, ეს დიდ ძალას იძლევა სიცოცხლისთვის...

-მაკო
-გისმენ თიკო
-საბა ჩამოვიდა
-ყოჩაღ

დაბრუნდა, ისევ მოინდომებს ჩემს ნახვას და ყველაფერი ისევ ისე გაგრძელდება? იმედი მაქვს მიხვდა, რომ ყველაფერი დამთავრდა, მაგრამ თან ვფიქრობ და ვნერვიულობ, სხვასთან რომ ვნახო მაინც მეწყინება, ვიცი ეგოიზმია, შეიძლება უსიყვარულობაც, მაგრამ მირჩევნია ჯერ მე ვიპოვო ვინმე და მერე მან, რატომ მომდის ასეთი აზრები თავში არ ვიცი, მაგრამ მომდის და...

-საბა გამოგივლით ახლა, ჩამორჩი ცხოვრებას, დღეს ლივერპული :მანჩესტერია
-ვახ, როგორ მომნატრებია ჩემი გუნდი
-1 საათში შენთან ვარ

ფეხბურთი ცხოვრებაში
ჰკრავს ადამიანებს, ერთი მიზნის გარშემო რომ ერთიანდებიან ადამიანები, ეს მათ ურთიერთობას კიდევ უფრო აღრმავებს, მაკო ღამეებს ათენებდა ხოლმე, რომ შეესწავლა წესები, რადგან სულ დადიოდა საბასთან ერთად, მაგრამ ეს ყველაფერი ხელოვნური იყო, ვინმეს გამო ვერ შეიყვარებ ამ სპორტს, თავად უნდა გიყვარდეს...

მეგობრები 
მანქანა
მუსიკა
და მატჩისკენ მიმავალი გზა
ბარი
-ადგილები არის ?
-თქვენთვის ყოველთვის
შედის იქ სადაც დიდი ეკრანია და ხედავს იმ ზურგს, რომელიც ორი დღის წინ ნახა პირველად რაჭაში, ის თმა ახლა ფორმას ფარავდა, ეს თითქმის წარმოუდგენელია, ნუთუ ფეხბურთი უყვარს
-თათია
-ვაიმე დედა, აქ რა გინდა?
-შენ რა გინდა აქ, მე მატჩზე ვარ მოსული
-კარგი ერთი, მეც
-ვგრძნობდი რომ რაღაც ცუდი იყო შენში და ლივერპულია ეს თურმე
-ნერვებს ნუ მიშლი და მიხედე შენს გუნდს

მატჩი დაიწყო
ეტყობა რომ მაგრად ესმის ეს საგანი
გასაოცარია, ფეხბურთიც უყვარს, უკვე მეშინია ამ გოგოსი
მანჩესტერმა მოიგო
-რას იზამ თათ, ასეთია თქვენი გუნდი
-შემეშვი :)
იყო ბევრი ხუმრობა, ბევრი ლუდი და ხვალ მძიმე ადგომა დილით:)

 სამსახურში საბას გამოჩენა შოკის ტოლფასი იყო, ყველას ეგონა რომ დაბრუნდა და ყველა კარგად გრძნობდა თავს
-ბრუნდები საბა?
-მინდა რომ თათია გავარკვიო ბოლომდე, ძალიან კარგი კადრია და მე კარგად შემცლის
-კი, ეტყობა, მაგრამ მე მირჩევნია რომ დაბრუნდე
-მე რომ დავბრუნდე, თათია უნდა გაუშვა და ეს იდეა არ მომწონს
-დაგტოვებთ ორივეს, ისედაც ბევრი საქმე გქონდა ხოლმე და ახლა თათია დაგეხმარება
-გიო, აბა ვიწყებთ გრანდიოზულს რამეს?
-აი ეგ მაკლდა, შენი შემართება

თათია კაბინეტში იჯდა, თავისი კუთხე უკვე მოწყობილი ჰქონდა და ახლა იმაზე ფიქრობდა, გაშვების შემთხვევაში, როგორ მოუწევდა ყველაფრის ალაგება, ჩამოხსნა და ჩალაგება

-თათია მოგიწყვია უკვე ოთახი
-კი და მომიწევს აშლა ხო ?
-კი, თუ ამ ლივერპულის ფორმას არ ჩამოხსნი აქედან
-ანუ ?
-ანუ ერთად ვიმუშავებთ, მე შენს პირდაპირ ვიჯდები და არ მინდა ეს ფორმა თვალში მეჩხირებოდეს
...
სამსახურში სიარული ისედაც უხაროდა თათიას და ახლა უფრო მეტად, დაიგეგმა ბევრი პროექტი, ზოგადად თავისუფალი გარემო აქვთ სამსახურში, შეზღუდულები არ არიან, იდეებს ამბობენ თამამად, ერთმანეთს, უფროსს პატივს სცემენ, საქმეს გულით აკეთებენ, არ ეშინიათ არც ერთმანეთის, არც კონკურენტების, პატივისცემაზე დამყარებული საქმე ბევრად წარმატებულია, ვიდრე შიშზე...

2 კვირა ისე გავიდა, მაკოს არსად შეხვედრია, მაგრამ დღეს მათი საერთო მეგობრის დაბადების დღეა და შეხვედრაც მოხდება, ეს ყველაფერი იძლევა ნერვიულობის საბაბს, ყველაფერი გარკვეულია, მაგრამ თან საკმაოდ გაურკვეველი

-თათია საღამოს რას აკეთებ, ჩემი მეგობრის დაბადების დღეა და წამოდი არ გინდა ?
-არა, ვიცი მაკო იქნება მანდ და მარტო უნდა შეხვდე, ასე აჯობებს
-ეგ რა შუაშია?
-თავშია დამიჯერე
-ასეთი ტონი რატომ გაქვს ?
-გითხრა პირდაპირ ?
-კი მითხარი 
-ვერ ვიტან დადგმულ სცენებს, შენ მძიმედ გადაიტანე ამ გოგოსთან განშორება, მერე გამოვჩნდი მე, ვიცი ამან შეგიმსუბუქა დარდი, მაგრამ მაინც მგონია რომ დაუბრუნდები მაკოს, მერე მე ვინერვიულებ ამაზე და ჩემთვის არ შეიძლება, მართლა არ შეიძლება ნერვიულობა, თორემ კარგი ვინერვიულებდი
-რატომ ინერვიულებ ? ანუ რაღაც გრძნობა გაქვს უკვე ?
- კი მაქვს, მაგრამ ვბლოკავ ჯერჯერობით...

ყველაზე დიდი შეცდომა, ერთი ურთიერთობის მეორეთი ჩანაცვლებაა, როცა ის ერთი ჯერ არ არის გარკვეული, ამით მომავალიც განწირულია ფაქტიურად, ჯერ დაამთავრე ის ერთი, დარჩი საკუთარ თავთან მარტო, გადააფასე, დააფასე, შეაფასე და მერე გაემზადე რაიმე ახლისთვის, მაგრამ ეს ყველაფერი ბუნებრივად უნდა მოხდეს და არა ძალით...
მოვლენები რომლებიც ხდება ჩვენს ცხოვრებაში, გაგვაძლიერებს თუ დაგვასუსტებს ჩვენზეა დამოკიდებული, ჩვენს მიდგომაზე ცხოვრების მიმართ, შეცდომა ყველას მოსდის, თუ პატიობ ადამიანს, აღარ უნდა გაახსენო, შეიძლება ვერ დაივიწყო, მაგრამ თუ პატიობ, უნდა აპატიო ბოლომდე
ვინმემ გატკინა გული ?
ეს არ ნიშნავს, რომ ადამიანები ცუდები არიან, ყველა ჩვენთაგანში არის კარგიც და ცუდიც, უნდა ეცადო კარგზე გაამახვილო ყურადღება სხვაში, ეს არ ნიშნავს რომ სუსტ მხარეს ვერ ამჩნევდე, მაგრამ უნდა ცდილობდე კარგი მხარეების გაძლიერებაში შეეშველო...
ადამიანებს ერთმანეთი აბედნიერებთ...
ხშირად ამწუხრებთ კიდეც
მაგრამ მთავარი მაინც ბედნიერი წამებია :)