ყველაფერი ალბათ იქიდან იწყება, როცა გადაწყვეტ რაღაც შეცვალო შენში, რადგან შენს გარშემო შეიძლება ვერაფერს უშველო, ხან წვიმს, ხან მზეა, ამას შენ ვერ გააკონტროლებ, მაგრამ ამ ყველაფერს სათანადო განწყობით რომ შეხვდე, ეს ნამდვილად შენზეა დამოკიდებული...

ასე იყო მაშინაც, როცა ალექსანდრემ დაამთავრა ინსტიტუტი და მიხვდა ცვლილებების დრო იყო... საქმე რომელიც არ ხიბლავდა, მაგრამ მაინც ისწავლა, მამის ხათრით, რომ მამის საქმე გაეგრძელებინა, რადგან მის სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრებოდა და მხოლოდ ამიტომ, მხოლოდ მისი ბედნიერებისთვის გადადგა ეს ნაბიჯი.
კარგად ისწავლა
იყო დაჯილდოვებაც
იყო დიპლომიც
თან სხვა დიპლომი
მამის გახარებული სახეც, რომელიც მის დაჯილდოვებაზე ეტლით იყო მისული
ის წუთები, როცა სამადლობელ სიტყვას ამბობენ ხოლმე სტუდენტები, ესეც იყო...
მერე მამასთან მისვლა და ჩახუტება
მერე ბანკეტი და მერე ფიქრი იმაზე, თუ რა იქნებოდა შემდეგ...

სიყვარული მაინც მთავარია ცხოვრებაში, ის შეგაძლებინებს ყველაფერს, ახლა როცა მამა აღარ არის ჩემს გვერდში, როცა ვიცი რომ ოჯახს უნდა გავუძღვე, რატომ მოდის ასეთი ეგოისტური ფიქრები, რატომ მინდა რომ ჩავაბარო თავიდან, ჩავაბარო არქიტექტურულზე, რატომ ? ? ?
მე ხომ დავპირდი, რომ გავაგრძელებდი იმ საქმეს, რომელიც ასე უყვარს...
-სანდრიკ ვსვამთ ვატოსთან და გამოდი რა
-ძალიან სვამთ თუ ისე რა ?
-ძალიან, ძალიან ცუდად ვსვამთ
-კარგი, რადგან ძალიან ცუდად ვარ მოვდივარ და მერე ვაკის პარკში წავიდეთ და იქ ვიყოთ გათენებამდე
-მოდი, მოდი

გაემზადა, დედას აკოცა შუბლზე, რადგან დედა სხვა იყო მისთვის (ნუ დედა ხომ ზოგადად სხვაა ♥ ) მგონი დედას რომ არ ენერვიულა მამის გამო, იმიტომ შეუსრულა მამას თხოვნა და აირჩია არასწორი პროფესია

უყვარდა თუ არა ვინმე ?
ანუ გოგო, რომლის სახელის გაგონებაც, რაღაც საოცარ გრძნობას მოუტანდა
ნწ, ჯერ არა

თუმცა იყო ელენე
ელენე მისი მეგობარია
წაბლისფერი თმა აქვს და მონაცრისფრო თვალები
ელენე არქიტექტურულზე სწავლობდა და ნერვებს უშლიდა მუდამ ამით

-ელენ ვატოსთან ავდივარ და ამოდი
-ოჰ,სად ხარ რომ არ ხარ, სად დაიკარგე ? მე შეყვარებული მყავს და ერთად ამოვალთ
-მერამდენე ელე, მეშინია ბოლოს არ დაიკარო, ასე ყველასთან თუ იბოდიალე, აღარ დარჩები ელე
-ოოო, ნუ მარიგებ ჭკუას, მოვდივარ

ვერ არის ეს გოგო, მაგრამ ყველა დანარჩენ გოგოზე მეტად მიყვარს, ხანდახან ვფიქრობ, იქნებ ეს მეგობრობაზე მეტია, მაგრამ არა, ეს უფრო მეგობრობაა მაინც...
ავიდა...