ახლა რომ ავდგე და ყველა ის საქმე მოვაგვარო, რომელიც მოსაგვარებელია, დავისვენებ მეც და დაისვენებენ ეს საქმეებიც.
-წესით უნდა დაფრინავდე სიცოცხლისგან
-რომელი წესის მიხედვით?
-არ ვიცი...

 შიში არც ისე კარგი მეგობარია, თუმცა შიშის დაძლევის მიზნით, გაკეთებულა დიადი საქმეები, ზოგიერთი მართლა შიშის ჯიბრზე.

დღეს იწყება თამაშები, გადავავლე თვალი და არის ისეთები, რომლებზეც იცი მაგრად ინერვიულებს, რეფლექსურად გახსენდება, რეფლექსად იქცა ეს გახსენება, ჩვევაშია.

წესით ვარჯიშზე უნდა გავდიოდე, მერე კბილის ექიმთან, მაგრამ ეს მეორე ამბის შიში, ხელს უშლის პირველის განხორციელებას.
ახლა მახსენდება, ბავშვობაში არ იყო ასეთი კარგი აპარატები და ერთხელ აშკარად ტრავმა მიმაღებინეს ამის გამო და ახლა იქ მისვლა მზარავს, თუმცა რაც მალე მიხვალ, უკეთესი.

ერთი შეხედვით რა ადვილია შიშის დაძლევა, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით.

-და მაინც, როგორ მოიქცევი ნეტავ?
-ალბათ ავდგები, გავემზადები, წავალ ვარჯიშზე, ჩავეწერები ექიმთან და მივალ, ნერვიულობაზე აუცილებლად შაკიკი დამეწყება, მაგრამ ამ ყველაფერს მაინც გავაკეთებ.
-რატომ აკეთებ მაშინ, თუ ამდენი უნდა იტანჯო?
-შენს გასაკეთებელ საქმეს სხვა ვერ გააკეთებს, შეიძლება რაღაც საქმე სხვას გადააბარო, მაგრამ ისევ შენ გაკლდება ეს გამოცდილება, ამიტომ წინ...

წლები გავა და ის წამი... ბართან ახლოს წყალი მოდიოდა, თითქოს მუსიკას დამატებით ფონს უქმნისო, გარეთ ვიდექი, ვიღაც კიდევ იდგებოდა ალბათ, რაღაც გავცვალეთ ჰაერში, რაღაც მოუხელთებელი და დღემდე ეს ”გაცვლა” მაძლევს ძალას, რომ ვებრძოლო შიშს...

”თაგო”
25:06:2016