მახსოვს ცხელოდა, ლუდის სურნელი ჰაერში გარეულიყო, ფრი იდო მაგიდაზე და კეტჩუპი თეფშს აფერადებდა, მსოფლიო ჩემპიონატს მოეცვა არა მხოლოდ თბილისი, არამედ მთელი მსოფლიო...
სიცხე საღამოს უფრო იგრძნობა. თან თუ გარეთ გადაწყვეტ დაჯდომას, ამას უკეთ გამოცდი საკუთარ თავზე...
ორნი ვისხედით, ლუდი აუცილებლად იდებოდა მაგიდაზე და მწვანე ჩაი, მაგიდას რომ გადახედავ შეიძლება მიხვდე, თუ ვინ იჯდა იქ...

ბიჭს რომ გოგო მოეწონოს და გოგოს ბიჭი, ამაში არაფერია უცხო, თორემ საოცარი ყოველი მოწონებაა რა თქმა უნდა, მაგრამ მოწონების გამოხატვასაც ნიჭი უნდა, ზოგს გამოსდის,ზოგს არა....

მახსოვს მაგიდა, 2 ბიჭი, 2 ლუდი და ამ მაგიდასთან მისული 2 უკრაინელი გოგონა, რომელიც რაღაცას უხსნიდა ამ 2 ბიჭს, თან ფეხბურთის დროს, ერთი ზრდილობის ნიშნად პასუხობდა და მეორეს საოცრად მძიმე სახე ჰქონდა მიღებული, ამ წამმა მიიპყრო ყურადღება, რადგან საქართველოში მიჩვეულები ვართ, რომ ბიჭები აფრენენ უკრაინელ გოგოებზე და აქ პირიქით ხდებოდა, გოგოები აფრენდნენ აბ ბიჭებზე, ბოლოს მიხვდნენ არაფერი გამოუვიდოდათ და მოსცილდნენ მაგიდას...

ჩვენ გაგვეცინა, ჩვენ ორს, მეორე ის არის, სულ მწვანე ჩაის რომ სვამს...
-არ აინტერესებს გაიგე? (ხმით)
-ხამი არ არის
-აშკარად
ყველა თავის ფიქრს დაუბრუნდა, რობენი უტევდა და ეს გვერდზე მჯდომის აღფრთოვანებას იწვევდა, ხელით გულიც ბევრჯერ გააკეთა, ორნი ვისხედით და თავს კარგად ვგრძნობდით...
გახვრეტილი ყური მინახავს, მაგრამ ყურის გახვრეტა ასე თუ გამოხატავდა ადამიანის შინაგან ამბებს, ცოტა ძნელი დასაჯერებელია...
ხმა, როგორც ასეთი :
-really Robben ?
-yes, love him

ეს რომ ვინმეს შეიმჩნევს, უკვე სენსაციაა ერთგვარი...
მერე როგორც ხდება, ისე მოხდა, რა გქვია, სად ცხოვრობ, აქ დიდი ხანია ხარ, რჩები, ინგლისი, ბაიერნი, ისრაელი, მანჩესტერი, ააა ებრაელი ?
სახელს მეძახიან, მაგრამ ასე ზუსტად ჯერ ჩემი სახელი არავის გამოუთქვამს, თან უცხოელს
gvantsa, why are so serious ? თან ც, ყველაზე მაგრად გამოთქვამს, არ ვაჭარბებ, მართლა ასეა...

ძნელია დაწერო ყველაფერი, მაგრამ ეს მსოფლიო ჩემპიონატი, გარდა საოცარი მატჩებისა, ისედაც საოცარ მუხტს ატარებდა, თითქოს ერთი მთლიანი დღე იყო ეს ერთი თვე, როდის ვიძინებდით და როდის ვიღვიძებდით არ გვახსოვს...

ენა - დიდი ბარიერი, ქართულად ფიქრობ და ძნელია ზუსტი ფიქრი ინგლისურად გაუზიარო ვინმეს, რადგან გრძნობა ფიქრშია და ფიქრის სხვა ენაზე გადაყვანა, თითქოს კარგავს ემოციას ...

ადამიანი ფეხბურთის სიყვარულის გამო, რომ შეიძლება შეგიყვარდეს, ეს უკვე ნათელია, მაგრამ სამშობლოს სიყვარულის გამო თუ უყვარდებოდათ ადამიანები, არ ვიცოდი, თან როცა მისი სამშობლო, შენი სამშობლო სულაც არ არის...

ღამეა, ფეხბურთი უნდა დაიწყოს, მაგრამ მანამდე საინფორმაციოა, მის ქვეყანაში ცუდი ამბებია, ბევრი იჯდა მისი ეროვნების, მაგრამ მთავარი ტკივილი მის თვალებში იკითხებოდა, უნდოდა იქ ყოფილიყო და მიშველებოდა სამშობლოს, იმათ ვისაც უჭირდა...

”ისრაელში ბრუნდება, ჯარში მიდის, ნებაყოფლობით, გერმანიაში აღარ წავა, კარგ ცხოვრებაზე უარს ამბობს, სამშობლოში უნდა”
ნახევრად გერმანელია, მაგრამ ტკივილიანმა მხარემ გადაწონა, რაც გტკივა, ის გაფიქრებს და გინდა ახლოს იყო...

მისი გოგო სხვა ქვეყანაშია, ცხრა მთას იქით და უფრო შორს, ეს აქ არის, მაგრამ ის უყვარს და ერთგულება მთავარია, მასთან არის ფიქრებით და ეს იგრძნობა, რადგან სხვას არ უყურებს, შეიძლება უყურებს, მაგრამ ეს გამოხედვა სუფთაა და არაფერია მასში ზედმეტი...

ჰოლანდიის მატჩი
გაბრაზებული სახე
მატჩიდან ადრე წასვლა
გერმანიის მატჩი
თბილი დამშვიდობება, რადგან იცი რომ ბოლოჯერ ხედავ აქ და ამ რაკურსით :)

არსებობენ ადამიანები, რომლებიც რაღაც საოცარს ატარებენ საკუთარ თავში, ხვდებიან ბევრ რამეს, ტკივილის, გამოცდილების, თუ უდიდესი სიკეთის ხარჯზე......

სამშობლო ეტყობათ ადამიანებს გარეგნულად, ქცევაც სამშობლოს ჰგავს და ერთგულების კოეფიციანტიც სამშობლოს ერთგულებით იზომება...

გერმანია ჩემპიონია

-რატომ არ მიულოცე ?
-არა იყოს, არ ღირს გაღრმავება...

ჯერ შენი თუ არ გიყვარს, სხვის შეყვარებას ისე გულიანად ვერ შეძლებ...

ორი ადამიანი, ერთი ქართველია, მეორე ებრაელი ნახევრად და ორივეს ადამიანობა, მათი უდიდესი სიყვარულით იზომება, რომელსაც ერთი ფეხბურთის სიყვარულით ავლენს და მეორე სამშობლოს სიყვარულით...

ხვალ დინამო თამაშობს და ჩვენ მივდივართ
ფან შოპი გაიხსნა და ის ყველაზე ბედნიერია
საიდან ვიცი ?
სახეზე ეტყობა ...

ცხოვრება შერგების ამბავია და აუცილებლად უნდა შეირგო ...
ადამიანებთან გატარებული ყოველი წამი შერგებადია...